● Анкалогія

  • Мутацыя гена зліцця PML-RARA чалавека

    Мутацыя гена зліцця PML-RARA чалавека

    Гэты набор выкарыстоўваецца для якаснага выяўлення зліцця гена PML-RARA ва ўзорах касцявога мозгу чалавека in vitro.

  • Мутацыя гена зліцця TEL-AML1 у чалавека

    Мутацыя гена зліцця TEL-AML1 у чалавека

    Гэты набор выкарыстоўваецца для якаснага выяўлення зліцця гена TEL-AML1 ва ўзорах касцявога мозгу чалавека in vitro.

  • Мутацыя V600E гена BRAF чалавека

    Мутацыя V600E гена BRAF чалавека

    Гэты тэставы набор выкарыстоўваецца для якаснага выяўлення мутацыі V600E гена BRAF у парафінавых узорах тканін чалавека меланомы, каларэктальнага раку, раку шчытападобнай залозы і раку лёгкіх in vitro.

  • Мутацыя гена зліцця BCR-ABL чалавека

    Мутацыя гена зліцця BCR-ABL чалавека

    Гэты набор падыходзіць для якаснага выяўлення ізаформ p190, p210 і p230 злітнага гена BCR-ABL ва ўзорах касцявога мозгу чалавека.

  • Мутацыі KRAS 8

    Мутацыі KRAS 8

    Гэты набор прызначаны для якаснага выяўлення in vitro 8 мутацый у кадонах 12 і 13 гена K-ras у ДНК, вынятай з парафінавых паталагічных зрэзаў чалавека.

  • Мутацыі гена 29 чалавечага EGFR

    Мутацыі гена 29 чалавечага EGFR

    Гэты набор выкарыстоўваецца для якаснага выяўлення in vitro распаўсюджаных мутацый у экзонах 18-21 гена EGFR ва ўзорах ад пацыентаў з немелкоклетачным ракам лёгкіх.

  • Мутацыя гена зліцця ROS1 у чалавека

    Мутацыя гена зліцця ROS1 у чалавека

    Гэты набор выкарыстоўваецца для якаснага выяўлення in vitro 14 тыпаў мутацый гена зліцця ROS1 ва ўзорах немелкоклетачнага рака лёгкіх чалавека (табліца 1). Вынікі тэсту прыведзены толькі для клінічнай даведкі і не павінны выкарыстоўвацца ў якасці адзінай падставы для індывідуальнага лячэння пацыентаў.

  • Мутацыя гена зліцця EML4-ALK у чалавека

    Мутацыя гена зліцця EML4-ALK у чалавека

    Гэты набор выкарыстоўваецца для якаснага выяўлення 12 тыпаў мутацый зліцця гена EML4-ALK ва ўзорах пацыентаў з немелкоклетачным ракам лёгкіх чалавека in vitro. Вынікі тэсту прыведзены толькі для клінічнай даведкі і не павінны выкарыстоўвацца ў якасці адзінай падставы для індывідуальнага лячэння пацыентаў. Клініцысты павінны рабіць усебаковыя меркаванні па выніках тэсту, грунтуючыся на такіх фактарах, як стан пацыента, паказанні да лекаў, рэакцыя на лячэнне і іншыя паказчыкі лабараторных аналізаў.